عبدالله بن مسعود از صحابه بزرگ پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم بود،
وقتى مریض شد که در همان مریضى رحلت کرد عثمان بن
عفان بر او وارد شد که از او عیادت کند.
عثمان از او پرسید: شکایت تو چیست ؟
گفت :
گناهان من .
گفت : چه مى
خواهى ؟
گفت : رحمت رب خودم را.
گفت : آیا
طبیب را دعوت نمى کنى ؟
گفت : طبیب
مریضم کرد.
گفت : آیا امر ندهیم که تو را عطایى کنند؟
گفت : آن
وقت که بدان محتاج بودم مرا از آن بازداشتى و الان به من
عطا مى کنى که از آن مستغنى ام ؟
گفت : عطا
براى دخترانت باشد.
گفت : آنان
را حاجت به عطا نیست چه این که من آنان را امر کرده ام
که سوره
واقعه را بخوانند
فانى
سمعت رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم یقول : من قراء سورة الواقعه کل لیلة لم تصبه
فاقة اءبدا. رسول الله فرمود: هر کس سوره واقعه را هر شب بخواند هیچگاه
تنگدستى به او روى نمى آورد.