نوفلى گفت : به امام صادق علیه السلام عرض کردم : مؤ من خوابى مى بیند و همان
گونه خواهد بود که دیده است . و چه بسا که
خواب مى بیند و واقعیتى ندارد.
امام علیه
السلام در جواب فرمود: مؤ من که خوابیده
است روح او حرکتى مى کند که تا به آسمان کشیده مى شود پس
آن چه را که
در ملکوت آسمان در موضع تقدیر و تدبیر دیده است آن حق است ، و آن چه را که در زمین دیده است آن اضغاث احلام است .
نوفلى گوید:
به امام گفتم : آیا روح مؤ من به آسمان صعود مى
کند؟
گفت : آرى .
گفتم : آن
چنان که چیزى از روح در بدنش باقى نمى ماند؟
فرمود: نه
این گونه نیست ، اگر روح به کلّى از بدن خارج شود
که چیزى از
آن در بدن نماند، هر آینه که بدن مرده است .
گفتم : پس
چگونه خارج مى شود؟
فرمود: آیا
آفتاب را نمى بینى که در جاى خود است و شعاع آن در زمین است ؟ هم چنین است روح که اصل آن در بدن است و حرکت آن ممدود است .